GASTBLOG - Dove ouders

GASTBLOG - door Marcella Werkman


Dove ouders

Een aantal weken geleden plaatste Renate van Lith een oproepje op de facebook pagina of er iemand interesse had om een blog te schrijven voor de site van`` De geboortefotograaf``. De blog mocht eigenlijk over van alles gaan. Hoe heb je het fotograferen van je eerste geboorte beleefd?, wat komt er allemaal bij kijken als je deze tak van fotografie wilt gaan aanbieden? Of over een bijzondere geboorte die je heb meegemaakt. Vooral dit laatste sprak me erg aan en ben ik dus aan de slag gegaan…


Tja een bijzondere geboorte… Natuurlijk is iedere geboorte bijzonder en een groot wonder als je het mij vraagt. De geboorte waar deze blog over gaat was niet alleen voor mij persoonlijk erg bijzonder, maar ook om deze mee te maken als geboortefotograaf.


Ongeveer 9 maanden geleden mocht ik de geboorte van mijn eigen neefje vastleggen! Wauw, wat was ik blij toen ik zeker wist dat ik dit mocht gaan doen. Dit had namelijk nogal wat hobbels op de weg… Mijn zusje en haar partner stonden nogal sceptisch tegenover het feit dat er dan nóg iemand bij de bevalling aanwezig zou zijn… En dat ``nóg iemand``  had een bijzondere reden.


Mijn zusje en haar partner zijn namelijk beiden doof, op zich niet heel erg bijzonder, maar voor hen betekende dat wel dat er een tolk aanwezig moest zijn bij de geboorte van hun eerste kindje. Om zo de communicatie tussen mijn zusje, de verloskundige en/of medisch personeel goed te laten verlopen. Maar toch hadden zij niets liever gewild dan dit ``gewoon`` samen te kunnen doen.


Van tevoren kon ik dus al inschatten dat dit niet een ``standaard`` geboorte zou zijn. De tolk is super bekwaam in haar vak en een bekende voor mijn zusje en haar partner, en ook bij de controles tijdens de zwangerschap was de tolk aanwezig. Toch wist ik dat deze manier van communiceren enige vertraging zou brengen in de communicatie. Daarbij was mijn ervaring dat barende vrouwen vaak hun ogen dichtdoen tijdens het opvangen van de weeën waardoor er even helemaal geen communicatie mogelijk zou zijn. Dus ook niet die bemoedigende woorden van de verloskundige die je normaal gesproken wel hoort.. Alles was dus al spannend genoeg en ik begreep goed dat er getwijfeld werd of ik er dan ook nog bij zou moeten zijn.


Door mijn zusje mijn eigen bevallingsverhalen  te vertellen en te vertellen dat je tijdens de bevalling vaak dingen mist en dat dat misschien bij haar en haar partner misschien nog wel meer zal zijn,  doordat ze ook niks kunnen horen, heb ik hun kunnen overtuigen! Ik ben bekend met de dovenwereld en beheers de Nederlandse gebarentaal, dus ik zag niet op tegen deze ``obstakels``, maar mijn fotografenhart ging wel sneller kloppen. Als je doof bent zijn je gezichtsuitdrukkingen vele male sterker en daarbij worden gebaren gebruikt, dit is natuurlijk fantastisch om vast te leggen. Kortom voor mij als geboortefotograaf zou dit een interessante reportage worden en voor mij als zus en tante een moment om nooit meer te vergeten!!


Op een prachtige zaterdag in mei appte mijn zusje dat de weeën begonnen waren. Het was nog niet zo erg en ook nog niet regelmatig. Ze gaf aan dat ze de weeën vooral irritant vond. Voor de zekerheid checkte ik nog mijn spullen en pakte alvast wat eten en drinken in. In de avond kreeg ik weer een berichtje, er was nog niks veranderd en de weeën waren nog net zo irritant als begin van de middag. Omdat elke bevalling anders verloopt en het soms opeens heel snel kan gaan besloot ik vroeg naar bed te gaan. Om 06:00 uur schrok ik in paniek wakker met het idee dat ik ``het `` telefoontje had gemist! Na het controleren van mijn telefoon had ik tot mijn opluchting niks gemist, ook geen appje of er nog vorderingen waren. Om 07:00 uur kreeg ik een appje dat de weeën regelmatiger en vele malen heftiger waren geworden en dat ze soms wat vruchtwater verloor. Samen met manlief en de kinderen ben ik gaan ontbijten. Zij gingen vandaag een dagje naar een pretpark met vrienden, we hebben maar 1 auto dus we moesten zorgen voor een extra auto. Nadat we dit geregeld hadden belde de partner van mijn zusje via face-time. Ik kon mijn zusje zien en het was duidelijk dat ze het nu echt zwaar had. De verloskundige en de tolk waren al gebeld en waren onderweg. Ook ik besloot om die kant op te gaan.


Toen ik binnenkwam had ze het nog zwaarder gekregen dan een half uurtje ervoor en had ze duidelijk moeite met het wegpuffen van de weeën. De verloskundige deed de nodige controles en constateerde 2cm ontsluiting. De moed zakte in mijn zusjes schoenen!! Ze gaf aan dat ze naar het ziekenhuis wilde voor pijnbestrijding. Het weg puffen van de weeën lukte niet goed en vaak gaat de verloskundige dan even ``mee puffen`` om zo het ritme aan te geven. Alleen dit was lastig omdat ze inderdaad haar ogen dichtdeed tijdens het opvangen van de weeën. Ik herinnerde mij opeens een trucje van hoe we mijn zusje vroeger bepaalde klanken leerden, misschien werkte dit trucje nu ook wel. Ik legde haar hand op mijn keel en begon te puffen, hierdoor ``voelde`` ze het ritme en kreeg ze de weeën meer onder controle. Na de nodige twijfels werd na een uurtje besloten om toch naar het ziekenhuis te gaan voor pijnbestrijding.


In het ziekenhuis aangekomen werd alles klaargemaakt voor de ruggenprik. Er werd een infuus geplaatst, bloed afgenomen en ook de baby werd goed in de gaten gehouden. Doordat er een spoedgeval was, duurde het best lang voordat de anesthesist er was. Vlak voordat hij binnenkwam gaf mijn zusje persdrang aan! En hoe… De tolk vertaalde alles, soms letter voor letter, en was zeer geconcentreerd bezig met haar werk wat zorgde voor hilariteit in de verloskamer. Want hoe vertaal je het netjes als de barende vrouw letterlijk het woord K * T spelt om te zeggen dat het daar pijn doet?


De verloskundige ging de ontsluiting controleren en die bleek opeens op 10cm te zitten!! De anesthesist kreeg dus een hand en vertrok weer uit de kamer. Ze mocht gaan persen! Na ongeveer 20 minuten zag ik mijn ``kleine`` zusje voor het eerst mama worden en haar partner een papa.  Samen hebben ze een prachtige gezonde zoon op de wereld gezet. En werd ik tante van dit prachtige kereltje!! En de foto`s?  Bekijk ze zelf maar😉

 

Liefs Marcella Werkman


www.werkmanfotografie.nl

www.facebook.com/WerkmanFotografie

www.instagram.com/werkmanfotografie



Ben jij geboortefotograaf en zou je ook eens een gastblog willen schrijven? Of heb jij misschien vanuit een andere hoek ervaring met een geboortefotograaf en wil je hier eens over vertellen?

Neem dan contact op met De Geboortefotograaf via info@degeboortefotograaf.nl